Heleboel Kiwi en een klein beetje Ozzie

Wow wow wow. Wat een drama. Ik zit nu in een Jetstar vliegtuig naar Cairns, dat is wel ff andere koek na Emirates.. En heb me er eindelijk toe weten te zetten om een nieuwe blog te beginnen. Ondertussen al bijna weer een maand sinds de laatste... Sorry. Heb geen grammetje discipline meer over (haha).
Mijn laatste blog eindigde met de Tongariro Crossing. De volgende dag hadden we lange busreis naar Wellington. De meest zuidelijke stad van het Noordereiland van Nieuw Zeeland, die ook wel Windy Welly wordt genoemd. Omdat het er dus nogal vaak waait. Hier ben ik met 3 anderen van de bus gestapt om een dag langer in de stad te blijven. Heel leuk, sfeervol stadje maar voor mij toch echt teveel wind. Ben ondertussen niets meer gewend blijkbaar. De dag dat we Wellington verlieten, moesten we vroeg op om de ferry naar het zuidereiland te halen. Terwijl we doodmoe op de boot zaten en een busreis van 10 uur voor ons hadden, heb ik samen met Tessa besloten dat we weer van de bus zouden stappen en 2 nachten in Nelson zouden blijven. Lekker spontaan. De boottocht was trouwens echt prachtig, laatste uurtje buiten op het dek lekker in de zon gezeten en genoten van het prachtige uitzicht. Zag eruit zoals ik me Noorwegen voorstel; fjorden.
Toen dus van de bus gegaan in Nelson, een klein stadje vlakbij het Abel Tasman National Park, helemaal in het Noorden van Zuidereiland. Hier 2 hele rustige dagen doorgebracht; gratis avondtheater in het park. Hilarische satire van de 3 musketiers, en heel leuk om eindelijk omringd te worden door locals! Al kwamen we er al snel achter dat er behoorlijk wat Nederlanders rondlopen in Nelson; ik geef ze groot gelijk. En na onze angsten te hebben overwonnen, zijn we gehitchhiked van en naar het strand. En hoe typisch, helemaal in backpackerstyle geld besparen door niet met de bus te gaan maar te liften om vervolgens op een terras uitgebreid te gaan lunchen. Het kan allemaal!
Na Nelson gingen we door naar Abel Tasman, waar ik vanaf 16500 ft (iets meer dan 5km) UIT EEN VLIEGTUIG BEN GESPRONGEN. Ja, waarom ook niet. Ik kan niet wachten om jullie allemaal het filmpje te laten zien. Van Abel Tasman naar Punakaiki en door naar Franz Josef Glacier. Hier kon je voor 300 dollar ice climben, letterlijk met een axe je weg door de gletsjer maken. Leek me heel gaaf maar m'n portemonnee moest nog behoorlijk bijkomen van het skydiven.. Dus in plaats daarvan een wandeling gemaakt naar de gletsjer, ook mooi! Toen door naar Wanaka, een lief klein dorpje met een prachtig meer. Hier ben ik in m'n eentje van de bus gestapt. Na 3 weken voor het eerst weer een dagje alleen kon ik ook wel weer eens gebruiken. Die dag heb ik lekker op het strandje gelegen en daarna een mountainbike gehuurd en daarmee een stuk langs het meer gereden.
Savonds was ik alweer reunited met allemaal leuke mensen van de bus, dus echt alleen was ik niet. De volgende dag gingen we verder naar Queenstown: the adventure capitol of the world! En niet te vergeten, berucht om haar vele bars... Zes dagen lang was ik hier. Het was heel fijn om eindelijk even ergens wat langer te blijven, m'n kleren te wassen en de groep met wie ik was, was geweldig! Met zn 12en hebben we een dagtrip naar Milford Sound gemaakt, 30 km rondom het meer dat bij Queenstown ligt gemountainbiked en geriversurfed. En vooral fergburgers eten... En ik was geen hamburgerfan haha :)
In queenstown ging helaas bijna iedereen een andere weg en uiteindelijk bleef ik nog met 2 mensen over. Eerste stop Mt Cook, Nieuw Zeelands hoogste berg en een heel mooi plaatje. Hier lekker niets gedaan, uitgerust en bijgekomen. De volgende dag door naar Rangitata, waar ik na heel veel jaar weer eens op een paard heb gezeten! De tocht was behoorlijk sloom en niet heel bijzonder maar ik vond het toch wel heel leuk. De volgende dag reed de bus verder naar Christchurch en daarna Kaikoura. Hier ben ik als laatste stop van de bus gestapt, om een levenslange droom te vervullen: zwemmen met dolfijnen. Wow. Ik heb hier bijna geen woorden voor. Toen we aankwamen bij de dolphin encounter werden we allereerst in een heel strak wetsuit gehesen, kon bijna niet meer ademhalen, om vervolgens een filmpje te kijken over hoe je nou eigenlijk met dolfijnen zwemt. Belangrijkste is dat je je hoofd onder wat houdt en niet boven water gaat zoeken naar waar ze zijn. Punt twee is dat je moet zingen, zodat de dolfijnen je horen en op je af komen. Wat ik wel heel mooi vond was dat ze zeiden dat je moest proberen te onthouden dat het wilde dieren zijn en dat jij hun moet entertainen in plaats van andersom. Toen we op de boot zaten was ik toch wel een beetje zenuwachtig. Maar toen ik eenmaal in het water lag en de eerste dolfijn op 20 cm afstand voorbij zwom was ik in de 7e hemel. Wat is dit gaaf! We zijn op 5 verschillende plekken het water in gegaan voor steeds ong 7 minuutjes. Filmpjes volgen!
De volgende dag ging ik zelf met de bus terug naar Christchurch. Helaas was m'n Stray avontuur nu echt afgelopen en moest ik afscheid nemen van iedereen. In totaal ben ik een avond en een ochtend in Christchurch geweest en dat was meer dan genoeg. Wat een grijze stad. Zoveel hekken, leegstaande panden en half afgebouwde betonnen 'dingen.' Leuk is wel dat ze al het hekwerk proberen op te vrolijken met felgekleurde kunstwerken. Maar toch, niet echt een plek om langer te blijven. 18 feb was ik weer op een vliegveld om terug te keren naar Australië. Als ik heel eerlijk ben was ik daar helemaal niet zo blij om. Ten eerste heb ik een geweldige tijd in Nieuw Zeeland gehad en ten tweede betekent dit dat ik *** al halverwege m'n reis ben. Volgens mij gaat de tijd echt steeds sneller.
Om 7 uur landde ik in Sydney, om rond 8 uur aan te komen in het meest ranzige hostels ooit. Ik had geen idee wat ik moest kiezen voor 1 nacht, dus maar gewoon de goedkoopste genomen en dat was blijkbaar heel dom. Daarbij was ik helemaal gewend aan de rust in NZ en werd ik dus na ong 10 minuten al bijna aangereden door een taxi. Waarom zijn er zoveel mensen, is er zoveel geluid? Dat was wel weer wennen. Gelukkig m'n avondje in Sydney doorgebracht met Boris, heel fijn om eindelijk weer iemand uit Amsterdam te zien en spreken! Wel gek om helemaal aan de andere kant van de wereld een vriend van thuis te ontmoeten. Alsof we op een zomeravond in het Vondelpark zaten haha. Besefte me toen toch ook wel hoe erg ik thuis mis.
Na een slapeloze nacht in m'n scare hostel nam ik om 8 uur de shuttle bus terug naar Sydney Airport, om vanaf daar naar Cairns te vliegen. Eigenlijk behoorlijk opgelucht om Sydney te kunnen verlaten, maakte het me ook niets meer uit dat het hier regenseizoen is en dus niet zo heel mooi weer. Of dat denk je.
Want nu ik deze blog eindig lig ik wel aan m'n zwembadje in m'n chillste(!) hostel ever. Om Cairns in 2 woorden te omschrijven: heet en nat. Toen ik t vliegveld uitliep, liep ik me toch even tegen een muur aan. En nu nog steeds elke keer dat ik een geairconditonde ruimte uit loop. Maar je hoort me niet klagen, Cairns is de perfecte plek om even bij te komen. Iedereen is super lief en ik zit dus in een heel fijn, schoon hostel met gratis wifi (altijd goed).
Morgen ga ik een reeftour doen. Komt erop neer dat ik naar Great Barrier Reef ga! 5 uur snorkelen en mijn allereerste Scuba Dive ooit! Hoe dat was, lees je in de volgende blog...

Lieve mensen, sorry voor het lange wachten, ik hoop dat ik jullie genoeg geïnformeerd heb over mijn bezigheden van de afgelopen maand.